Gaurkoan kosta intzait goizetan ohikoa den lehen pauso hori ematea. 5 minutu gehio esaten nion nere bururi, gero 30 izan badie re. Eta goizetan ezer in aurretik, denbora bada behintzat, nere korreoai, sare sozialei, audientziri, eta notizi orokorrai bistazo bat botatzen dioat. Eta gaurkoan banun ohikoa etzen mezu bat. Eta onartu beharren naiz egune poztu ditela. Goiz goizetik irrifarre haundi batekin irten naiz etxetik.
Beste hitz batzun arten, eta agian intimitate hori pixkoat azaleratuz, hurrengo hitz hauexekin geatu naiz:
"...besteik gabe,
zure blog-an fanatika bat naizelako; internetak ematten don anonimato
hontatik, gordeka hementxe ibiltzen naizelako zure idatzi eta mezuk
irakurtzen. Ikaragarri gustatzen zait zure idazteko eta adierazteko
modue; hitz gutxi erabilliz, ttak, dena esana gelditzen da. Eta
zoriontzeko aprobetxatu nahi nuke, noski..."
Badakizue zer den hoi netzako? holako gauzek askotan emozioz near-arazi ta dena itten due. Kazetari izan nahiko nuke etorkizun baten, eta mundu zabal hontako pertsona batekin honela konektatzek bizipoza ematen do. Egiten hai naizena, hain gaizki itten eztoten seinale da eta hortan jarraitzeko aukerak milla aldiz haunditzen ditto. Plazer haundi bat da netzako hitz gutxi batzuk hainbeste eskertzen dittuen pertsonentzako idaztea.
Nahiz eta pertsonalki eskertu dioten, baino badakitenez lenago edo beandugo blog hau irakurriko dola, ESKERRAK BIHOTZ BIHOTZEZ!
