Undesired

Sarrera honetan, dokumental bat aurkeztu nahi dizuet. Dokumental bat bihotzera iritsi zaidana. Zaidana hainbeste, non esandakoak hunkitu, eta emakumeen eguneroko bizitza, han eta baita hemen ere, nire babesik handiena merezi duen. Duena dokumental honek gogorra baita. Baita erakuslehio. Erakusleio bakar. Bakarra injustizia. Injustizia, desiratugabea.

...

Soy mujer.

En un tiempo
en que el feminicidio 
nos ha vuelto desechables.

Dokumental osoa: UNDESIRED

Agur t'erdi Dukesa

Azken egunotan egunkari guztietan, aldizkari guztietan, telebista saioetan, eta inkluso Gaur Egun albistegian ere Albako Dukesa hil denaren notizia ikusi, entzun edo irakurri dugu. Atzetik istorio bat duen emakumea galdu du munduak, gustatu guri ala ez.
Baina pisutsua gertatzen bazaigu ere, onartu behar dugu garrantzia izan zuen emakumea izan zela, azken aldean solasaldi arrosetara mugatua egon bada ere. Garrantzia, eman zaiona. Norbaitek.
Eskoziako azken erregearen odolekoa omen zen. Espainian azken sei mendeetan egon diren nobleen, aristokraten eta monarken ADN-a zuena; nonbait, denak nahastuta. Munduan titulu gehien zituen emakumea.
Baina kasualitatea behar du izan Franco eta Primo de Rivera hil ziren 20N berberean hil izana. Gainera 2011an Raxoik hauteskundeak irabazi zituen. Nire lagun batek ere egun horretan urteak betetzen ditu. Non nahi, egun horri gehitzeko erreferentzia bat.

Hamaika pertsonai, bakoitzak nahi bezala baloratuko dituenak. Astroak batu ote diren ere pentsatzen ari naiz...
Askotan entzun izan dugu jende hau subentzioetatik bizi denaren kontua, jarraitzen baitu oinordekotzak. Beraien oliba edo naranja lurren kontura, egin olibarik edo ez. Patrimonioaren 3000 milioi horietakoren bat hortik eratorria izango zen agian, eta ia ziur esanda, zentimoren bat zure poltsikotik irtengo zen. Eta zati handiren bat agian aurreko sei mendeetan zehar kendu dizute. Gainera, orain heriotzaren ondoren datorren herentziarengatik ogasunari 69 milioi ordaindu beharrean tasa gisa, 6 ordainduko diztuzte. Arrazoia, bere lurrak, palazioak... Albako Dukea Fundazioaren barnean egotea.
Donostian ere bazuen. Urtero-urtero joan da 60 urtez Albako dukesa Donostiara, Arbaizeneako Jauregira, udak pasatzera. Eguraldiak, sukaldaritzak eta argazkilari ezak erakartzen omen zuen
Egia dena ordea, emakumeak saldu egiten zuela da: aldizkariak, telebista... audientziak ikusi besterik ez dago. Produktu bat, panpin bat, jada hautsi dena. Batzuen gustuko, beste batzuengandik urrun, askorentzat indiferente. Joan da... zerura?

13 urteren ondoren, Kerobiak agur esan zigun

Kerobia talde nafarrak banatzea erabaki zuen uztailean. Hamahiru urtean sei disko argitaratu eta ehunka kontzertu eskaini eta gero, taldearekin aurrera ez jarraitzea erabaki zuten. Eta horretaz beraien webgunearen bitartez helarazi ziguten gutun baten bidez ohartu giñen: Hau dio oharrak, hitzez hitz:

“Hitz hauek “agur” bat helarazteko dira. Agur esateko ordua heldu zaigu. 2001eko Abenduan sortu genuen Kerobia izeneko abentura hau hemen amaitzen da. 13 urte ondoren, hau dagokigula sentitzen dugu.

Ibilbidea luzea izan da eta batez ere oso esperientzia handia, osoa. Ibilbide bat jorratu dugu, hamaika gora beherekin, hamaika erabakiren, hamaika proiektu ezberdinekin gauza bakar baten barruan: Kerobia.

Eta zergatik agur? Urtebete baina gehiago pasatu da Supernova kaleratu genuenetik. Geroztik hainbat ideia, ekimen eta burutazio eduki ditugu. Baina ez dugu gure burua, horiei aurre egiteko egoera batetan ikusi.

13 urte hauetan zehar, Kerobiak bere proposamen xumea utzi du mundu honetan: 6 diska, hamaika kontzertu eta horrekin batera, batzuren bizitzan txoko txiki bat utzi izana espero dugu. Orain, garen ekipo bezala, gure indarrak beste norabait bideratu behar ditugularen uste osoa dugu.

Momentu honetan, guk, hitz hauek sinatzen ditugunok, Kerobia gure buruan bizirik geratuko den zerbait dela baieztatzen dugu. Gainera, aldez aurretik badakigu gurekin nolabaiteko lotura eduki duten horien izenean ere hitz egiten dugula hau baieztatzen dugunean.

Mila esker guztioi eta mila esker Kerobia, eman diguzun guztiagatik.

#AgurKerobia

Kerobia”

Honen harira, nik neuk eta Loreto Larumbek Radio Euskadin udara honetan egin genien elkarrizketa uzten dizuet hurrengo estekan eskuragarri: 

Kerobia taldeari elkarrizketa

"Ixilik, entzun gaitzazuen"

Intentzioak beste batzuk ziren gaurkoan idatzi nahi nuenaren inguruan, baina bideo hauxe bihotzera heldu zait: Radio Euskadi Greban
2014ko apirila amaieran EiTBko administrazio kontseiluak kontratu mugagabea duten 79 langileren kaleratzea onartu zuen, antza denez, inoiz egindako lan murrizketarik handiena. Honi ordea ez diote ERE deitu.
Lan Eskaintza Publikoa. Hitz miretsiak garai hauetan. 49 plaza eder, instalazio ederretan, lan ederra egiten irratian. Guztion nahia. Baina datuetan ikusiko zenuten bezala 79 izatetik 49 izatera igaro dira. EiTBk, 30 lanpostu amortizatzeko asmoa duen "LEP-OPE"-a jarri zuen martxan; eta egunotan bere azken arnas hotsak ematen ari da.
Ni Radio Euskadiren parte izan nintzen pasaden kurtsoan hilabete batzuez, eta onartu behar dut nire etapa profesional hasiberriko etaparik polittena izan zela. Lantaldeari zor diot hori noski, eta bertan ikasi dudan guztia, nirekin eramango dut, ezagutu dudan jendea bezala. Eta horrexegatik hain zuzen ematen nau hainbesteko tristura niretzako berezi izan den irrati hori, izan diren pertsona horiek, gaur egun egoera honetan egon behar izateak. Irratiak ez duelako hori merezi. Beraiek ez dutelako hori merezi. Goikoek egindako zerrikeriak, beraiei itzuli, pertsona langileak utzi bakean. Eta pertsona hitza azpimarratu dut, zenbaki bat izatearen aferak, soldata bat izatearen aferak, soldata bat edo 30 aurreztu nahiak, pertsona horiek kalean utziko baititu.
Eta honekin noski, ez dut mundua konpondu nahi, baina bai injustiazia baten lotsagabekeria aditzera eraman. Radio Euskadi greban baita azaroaren 4tik 11ra... ahoz esan ezin dutena, ixiltasunean entzule guztiei helarazteko. "Nos callamos para que nos escuches"
Batzuen lotsagabekeriak, ez ditzan askoren ametsak itzali. #RadioEuskadiGreban #NoalEREenEuskoIrratia