Denbora asko neuken hemendiken idatzi gabe.
Sentitzen dot, baino badittot beste kontu ugari non denbora asko eskatzeitean,
eta eskatzen ez baditea nik eskaintzen dioaten. Pal caso patatas. Hitz hoik
idaztei ekin diot nere familikin skype bat in ondoren, ya euskeraz hitzeitte
hori ahaztu xamar gelditzen aizaiu ta. Eta hara non nere aman
komentarioa:
“ya azento mexikanoa jartzen aizaizu e Jon”. Toma. Jajaja
Azentoan harire, azken aldi
hontan broma ugari dittot nere lagunen arten… jejeje ohitture dotena baino
denbora geio ai bainaiz pasatzen nere unibertsitateko launekin (telesail bat
grabatzeai ekin behar baitiu asteburu hontan, ta bakizue prestaketa guzik
gauzatzen. Denak nerbioso nerbioso gaude… jeje) eta “tio”, “ostia” ta antzekoak
noizenbehin ateatzen die… jaja Atento eon blog honei hurrengo eunetan porke
gauzatzen ai naizen proiektu ugarin emaitze hemendik publikatuko baitot. Ikusikoduzue
ze gauze polittek!
Ta hori, hementxe nabil. Egie
esan hau atzen uzteko gero eta denbora gutxio geratzen zait, eta baita hortako gero
ta gogo gutxio re. Ze ingodiu ba. Momentue bizi beharkot, nahiz eta bukaeran
ibai eder bat izango den Monterreyn nere begik itturburu dittolarik.
Hainbeste gauze nahi dizkizuet
kontatu, baino dena ezin da esan. Dena ez. Hementxe lapurtu ditea nere bihotzan
zatitxo bat denan arten. Eta ezin deuse in! Jajaja
Muxu haundi bat denai post arraro
hontatik!
Eta neri in kaso, edo After
saioan Edurnek hainbatetan aipatutakoari: “Dejarse llevar”. Hortxe dao koxka!
